Zlebja

Spacerują ulicami arabskich miast w okresie Ramadanu poszcząc nie sposób nie ulec czarowi zlebji. Jej kolor, woń, lepkość, obraz uginających się pod ciężarem setek spiral stołów porwie każde łaknienie, owładnie umysłem i podświadomością tak dalece, że choćby tylko ją chciałoby się kupować i jeść w wyimaginowanych ilościach.  

Najstarsze zapiski na temat smażonej zlebji pochodzą z XIII-wiecznej książki kucharskiej autorstwa Irakijczyka Muhammada bin Hasan al-Bagdadi. W Iranie zgodnie z tradycją (wymawianą jako) zulbię rozdawało się ubogim jako wysoko kaloryczny posiłek podczas miesiąca postu Ramadan. Jedno z podań dowodzi, iż inicjatorem zulbi/zlebji był Pers Al-Shamas Shahid Tufail, co jednocześnie przydaje jej perskiego rodowodu. Warto także nadmienić, iż zlebja poza terytorium wpływów muzułmańskich rozpowszechniła się już od XIV wieku na terenach Indii i traktowana jest jako tradycyjna słodkość do dziś.

Zlebja doskonały sposób uzupełnienia kalorii po całodziennym poście w Ramadanie, wprowadza unikalny orientalny nastrój podczas wieczornej kolacji.  

Składniki jakich będziesz potrzebować:

•         1 szkl. mąki pszennej
•          1/8 łyżeczki kardamonu
•          1 łyżeczka drożdży szybko działających
•          2 łyżeczki skrobi kukurydzianej
•          1 łyżeczka oleju
•          1 łyżka jogurtu
•          ¾ szkl. ciepłej wody
•          olej do smażenia na głębokim tłuszczu

Syrop:

•          1 szkl. wody
•          1,25 szkl. cukru
•          ¼ łyżeczki kardamonu
•          1 łyżeczka soku z limonki

Przygotuj:

•          dwie miski (większą i mniejszą w takiej zależności, aby jedna zmieściła się w drugiej),
•         czyste opakowanie po ketchupie, sosie czosnkowym lub innym, które posiada wydłużoną, smukłą końcówkę.

Sposób przygotowania:

W średniej wielkości misce (mniejszej) wymieszaj sypkie składniki oraz drożdże. Dodaj składniki płynne i całość połącz do uzyskania konsystencji śmietany. Do większej miski wlej trochę ciepłej wody i umieść w niej mniejszą miskę z ciastem tak, aby woda otaczała swym ciepłem wzrastające drożdżowe ciasto. Całość zakryj pokrywką i umieść na około 30 min. w wyłączonym, zimnym piekarniku (chodzi jedynie o to, aby całość znajdowała się w szczelnie zamkniętej przestrzeni).

W tym samym czasie do szerokiego rondla wlej wodę. Zacznij podgrzewanie na średniej temperaturze, dodaj cukier i cały czas mieszaj aż cukier całkowicie się rozpuści. Dołóż kardamon, a gdy syrop uzyska temperaturę około 95 stopni (nie może wrzeć) zmniejsz do minimum ciepło podgrzewania. Pozwól, aby całość dusiła się przez około 20 min. Na koniec dodaj sok z limonki, który uniemożliwi krystalizację cukru.

W szerokim rondlu, patelni z powłoką nieprzywierającą podgrzej olej do temperatury około 160-190 stopni. Gdy upłynie czas wyrastania ciasta wyjmij je z piekarnika i drugiej miski. Całość zamieszaj i umieść z pojemniku po sosie pamiętając, że ciasto nadal będzie rosło (max. ¾ objętości). Na gorący olej wyciskaj rotacyjnymi ruchami ciasto tworząc fantazyjne spirale. Nie zważaj na nieregularności, uwolnij swoją ekspresję J. Smaż z obu stron na złoto lub nawet brązowo (zależy od upodobań) i następnie przekładaj poszczególne spirale do duszącego się syropu – pozostaw na pewien czas, aby ciastka wypiły należytą dozę słodyczy. Przełóż na talerz.   

Smacznego! Saha ftourkoum!